ευστέγαστος

-η, -ο (Α εὐστέγαστος, -ον)

1. ο στεγασμένος, ο σκεπασμένος καλά («πρός τε τὸ ἰσχυρὸν καὶ εὐστέγαστον αὐτῆς», Δίων. Κάσσ.

β. «ευστέγαστο περίπτερο»)

νεοελλ.

αυτός που μπορεί να στεγαστεί εύκολα.